As fragas de Cruces

Um dos recordos máis intensos da minha infancia é o de um bocadilho de mortadela, no medio da choiva, despóis de plantar 100 arborinhos para repoboar um pinar queimado. Un pinar de pinheiros.Tenho tamén lembranzas dos eucaliptos que nos servían ós nenos para fazer columpios e lianas nas que jogar a Tarzán. A minha foi umha infancia de pinheiros e máis eucalilptos. Nom había ameneiros, carbalhos, castinheiros, sobreiras... Sem embargo, cando caminho polas fragas que ainda quedan en Galicia, o que sinto é nostalgia. Nostalgia de esa paisaxe, de eses árbores, de ese entorno que nom puiden vivir. Pergúntome, entón, si é que existe iso que chaman memoria colectiva, ou é que, de neno, vim demasiados documentáis na televisión.