Marina trae a chuvia
O domingo toca trabalhar na casa. O teito do banho, e máis o da cocinha levan tempo perdendo pintura, e já é hora de o arranxar.
Nunca souben de albanhilería, pero estou disposto a aprender coa práctica. Merco umha paleta, umha llana, emplaste acrílico, e pintura antihumidade. Subido na escaleira, paso a manhá do domingo a fazer desconchóns no teito. Dame moita pena, pero hai que ser radical : hai que rascar tudo para que fique bem. Cando tenho o teito cheo de buratos, rasco cumha lixa, e saco o polvo com un pano húmido. É a hora de comer.
Pola tarde tomo a masilha e a llana. Alisar um teito como o meu é complicado. Tardo dúas horas, pero, sinceiramente, queda de maravilha. Mui profesional.
Despóis toca a cocinha. Os desconchóns som máis extensos e muito menos profundos. A cousa nom queda tan bem, pero, despóis de pintar debería ser pasável.
Estamos cansos, sujos, pero, despóis de tres anos, o teito vai ficar bem, por fin.
Hai que sair, airearse, pasear. Por Emilio Ferrari a rúa está cortada. Coches de policía. Acercámonos e vemos que hai festa ecuatoriana, verbena, e procesión con santo incluída. Já é de noite. Cando cambie a hora cáseque nom veremos o sol...
Voltamos a casa. Tirámonos no sofá a descansar.
Ó pouco comezamos a oubir gotas no cuarto de banho. A ducha perde un pouco, penso. Vou mirar : o teito molhado, gotea, chove dentro. O emplaste ablándase e cae a bloques... impotencia, desesperaçom, ver o trabalho do día a perderse. Subo á casa da Sagra, pergunto se algúen se está a duchar. Sí : Marina, a neta, está na ducha. Devéu de romper umha tubería. Chamada ó seguro... manhán vem o fontaneiro...
Pero eu séi que Marina ficóu com envexa de Eram e está a fabricar chuvia...
Nunca souben de albanhilería, pero estou disposto a aprender coa práctica. Merco umha paleta, umha llana, emplaste acrílico, e pintura antihumidade. Subido na escaleira, paso a manhá do domingo a fazer desconchóns no teito. Dame moita pena, pero hai que ser radical : hai que rascar tudo para que fique bem. Cando tenho o teito cheo de buratos, rasco cumha lixa, e saco o polvo com un pano húmido. É a hora de comer.
Pola tarde tomo a masilha e a llana. Alisar um teito como o meu é complicado. Tardo dúas horas, pero, sinceiramente, queda de maravilha. Mui profesional.
Despóis toca a cocinha. Os desconchóns som máis extensos e muito menos profundos. A cousa nom queda tan bem, pero, despóis de pintar debería ser pasável.
Estamos cansos, sujos, pero, despóis de tres anos, o teito vai ficar bem, por fin.
Hai que sair, airearse, pasear. Por Emilio Ferrari a rúa está cortada. Coches de policía. Acercámonos e vemos que hai festa ecuatoriana, verbena, e procesión con santo incluída. Já é de noite. Cando cambie a hora cáseque nom veremos o sol...
Voltamos a casa. Tirámonos no sofá a descansar.
Ó pouco comezamos a oubir gotas no cuarto de banho. A ducha perde un pouco, penso. Vou mirar : o teito molhado, gotea, chove dentro. O emplaste ablándase e cae a bloques... impotencia, desesperaçom, ver o trabalho do día a perderse. Subo á casa da Sagra, pergunto se algúen se está a duchar. Sí : Marina, a neta, está na ducha. Devéu de romper umha tubería. Chamada ó seguro... manhán vem o fontaneiro...
Pero eu séi que Marina ficóu com envexa de Eram e está a fabricar chuvia...
1 comentario
sonia -
Proponer a los niños y niñas «fabricar lluvia». Para ello, poner a hervir agua en una
cazuela y sobre ella colocar en su momento una tapa transparente.
Observar primero cómo fluye el vapor libremente. A continuación, colocar la tapa e
indicar a los niños que observen cómo el vapor se pega a ella y posteriormente van
formándose gotitas. Cuando las gotitas sean de buen tamaño, levantar un poco la
tapa para que pueda verse mejor cómo las de la parte inferior «engordan» y algunas
caen como las gotas de lluvia.
Por último, puede retirarse dicha tapa e invertirla para que los niños y niñas comprueben,
una vez que se haya enfriado, que efectivamente se trata de agua".