Casualidades
"No hay casualidades", escribira certo día un febril Fernando Vidal Olmos no cabeceiro da súa cama. "No hay casualidades". Lola, minha Lolinha, cántas vezes mo dixestes?, i eu sigo cego, sí cego, ou deslumbrado, sen ser quém de ver coa mirada.
"Yo reconozco a tientas mi morada", agora Valente, dicía na súas Lecciones de tinieblas (Bet). Umha morada da que sí, tentamos traçar mapas, pero nom abarcamos.
A tentas, sí, a tentas, porque hai momentos em que o tacto é um senso máis fiavel (menos enganoso) que a vista. Eis o medo de Vidal Olmos ós cegos, por nom estarem ligados ós símbolos aristocráticos da realidade (enténdase aristocrácia, como o dominio das aristas, nítidas e cortantes, dumha realidade demasiado física).
Pero esa, a de gatear a cegas, é a sensaçom que sentía, no Pavilhom Briony, já no momento de rachar os papéis para ver qué parelho pensáramos, pero, sobor de todo, quando a estranha question que nom cheguéi a formular, foi sendo respondida longamente. Asombro e medo, sí, asombro.
E volto a Madrid sabendo algo máis de tí, de mín, e com umha ediçom fac-símile da que umha post-adolescente devéu ler, um 28 de xuño, perguntándome, sí, perguntando.
"Yo reconozco a tientas mi morada", agora Valente, dicía na súas Lecciones de tinieblas (Bet). Umha morada da que sí, tentamos traçar mapas, pero nom abarcamos.
A tentas, sí, a tentas, porque hai momentos em que o tacto é um senso máis fiavel (menos enganoso) que a vista. Eis o medo de Vidal Olmos ós cegos, por nom estarem ligados ós símbolos aristocráticos da realidade (enténdase aristocrácia, como o dominio das aristas, nítidas e cortantes, dumha realidade demasiado física).
Pero esa, a de gatear a cegas, é a sensaçom que sentía, no Pavilhom Briony, já no momento de rachar os papéis para ver qué parelho pensáramos, pero, sobor de todo, quando a estranha question que nom cheguéi a formular, foi sendo respondida longamente. Asombro e medo, sí, asombro.
E volto a Madrid sabendo algo máis de tí, de mín, e com umha ediçom fac-símile da que umha post-adolescente devéu ler, um 28 de xuño, perguntándome, sí, perguntando.
0 comentarios