Blogia
A cova do congro

Pataleos

Só para ilustrar o post do Madrid Rock, estas verdades de Boadella sobre o carácter confirmista e victimista de este país :
"Yo en aquella época era hijo de anarquistas y por lo tanto tenía un determinado tipo de formación. Yo estaba absolutamente en contra de ir a alguna manifestación a recibir palos. Yo soy de los que creen que los palos en todo caso hay que repartirlos, pero nunca ir a recibirlos. Y a mí me indignaba absolutamente esta oposición absolutamente masoquista y acojonada del franquismo. Lo cual finalmente se demostró porque Franco murió en la cama tranquilamente. Y si hubiera durado veinte años más hubiera muerto en la cama. ¿Por qué? Porque finalmente una parte importantísima de la oposición franquista era muy posibilista y no se quería jugar nada, es decir, no querían arriesgarse la cartera. Como yo me encontré a mi alrededor con esta situación, pues yo jamás intervine en esas cosas. A mí irme a una asamblea para que después al salir me pidieran el carnet de identidad y me convocaran a una comisaría para ver que había ocurrido y darme de hostias, pues me pareció un masoquismo imbécil. Ahora bien, si hubieran tratado de dinamitar, pues hubiera estado totalmente dispuesto. Y si hubieran tratado de organizar una manifestación para repartir nosotros las hostias entonces también hubiera sido el primero en hacerlo. La prueba es que las pocas intervenciones que tuve siempre las tuve violentas. Pero me cansé de andar con una pandilla de gente... Hombre, el miedo lo teníamos todos, yo también tenía mucho miedo; pero me parecía que la forma de enfrentarse al franquismo no era la que correspondía a mi manera de entender estas cosas. Yo me hubiera sentido más en mi salsa pues, no sé, en la revolución argelina o en cualquier otra parte. En la revolución argelina haciendo saltar franceses me hubiera gustado más que estar aquí aguantando palos en las manifestaciones."

0 comentarios