Blogia
A cova do congro

A morena

Criptografía

Sí : eu tamén gosto de criptografía. Pero, alomenos, uso algoritmos públicos, e umha clave conhecida, por ejemplo, o seu nome.

<UPSEROS v3 - 3DES - http://www.upseros.com/cifrador.php>
/HYJns3Pt0VbUgUogo/lI93HKf99R3mAX6tdUAXsr2Kc7aYWx2gqHmPKRdBU9VI6AYVUChAnPhY6EClTEt23sRVf739tEyH89vkTW7telDJEe1ixLed8K0IgwaoJKo6R63Hlmae1VTZvktXZm2QJNSd4myq1sfEt5/najZglMczNZLPqLCpba054WcIXBPf7EhSV/mpAWf+3RCZFWEfSBtulO0LOqO47suyUndPrYs29c+DLon7dGDtYubckpFMR+XfawDevhXpfkWpEDK0DZvijT216vXq6IFxHy/f1xZxGYC/8Q4YSZ/EUFSU8gQOLSgG9CnofQYAuMIjv2fZ2WHfm5bwqQFkPwy1UUdc6J0HRH/lhsXacHMVt2yOgchmjkMBmemU2sIelmpvZwLtgdqtNJQrZP8ZrBT3f2reJMSGyq8wbbxY4InZzFo84a73qsKKUaIu5eyT9a7SqnvS9If27D27tHHIrOo5ilKaoRPR36Avo2pDsKnusmQmNJM6zl5utofrylEnvQMJLlM7q2g/THtC0j3NzZIHBuiDbSxOs1xgox63n282IEtEU4bhvujtx6QM0WpjP1lAoNswjRcRJISNZtW3EW2vQrHEFa3M=
<UPSEROS v3 - 3DES - http://www.upseros.com/cifrador.php>

Fugistes borrando as túas pegadas.
Respecto silenzo e ausencia.
Nom me resigno.

Pesca

Sei, por experiencia, que é moi difícil sacar um congro da cova. Hai que disparar justo na cabeza cando asoma e pegar um tirón, se nom, por moito que um tire despóis da varilha, o congro nom sae. Enrócase, métese dentro, faise forte, e um pode afogar no fondo, tirando da corda, tentando sacalo.

Ausencia (2)

Ainda que voltaches, nom marchóu a túa ausencia
do meu lado.

-¿Lo creerás, morena? - dijo el mascarado - El congrio apenas se defendió.

Fonemas

Escoito umhas letras de MdoC con timbre, deliciosa fonética, inflexióms, melodía... vida, e lembro a vez que revivistes para min os versos de Elliot. Qué triste consolo é a leitura! Cándo me vas a revivir a Celso, a Rafa, a Olga, a Ferrín, á srta. Adler? Cando me vas a revivir?

LA ALUCINACIÓN DE UNA MANO, O LA ESPERANZA PÓSTUMA Y ABSURDA EN LA CARIDAD DE LA NOCHE

«Todo el bienestar del mundo
lo encuentro en Suleika
cuando la achucho un poco
me siento digno de mí mismo;
si me dejara -perdería los ojos.»
(Goethe, Diván oriental-occidental)


Una mujer se acercó a mí y en sus ojos
vi todos mis amores derruidos
y me asombró que alguien amase aún el cadáver,
alguien como esa mujer cuyo susurro
repetía en la noche el eco de todos mis amores aplastados
y me asombró que alguien lamiese en las costras todavía
tercamente la sustancia que fue oro,
aquello que el tiempo purificó en nada.
Y la vi como quien ve sin creerla
en el desierto la sombra de un agua,
la amé sin atreverme a creerlo.
Y le ofrecí entonces mi cerebro desnudo,
obsceno como un sapo, como una paz inservible
animándola a que día tras día lo tocase
suavemente con su lengua repitiendo
así una ceremonia cuyo sentido único
es que olvidarlo es sagrado.

Leopoldo María Panero

Ayúdame a mirar

Diego no conocía la mar. El padre, Santiago Kovadioff, lo llevó a descubrirla.
Viajaron al sur.
Ella, la mar, estaba más allá de los altos médanos, esperando.
Cuando el niño y su padre alcanzaron por fin aquellas cumbres de arena, después de mucho caminar, la mar estalló ante sus ojos. Y fue tanta la inmensidad de la mar, y tanto su fulgor, que el niño quedó mudo de hermosura.
Y cuando por fin consiguió hablar, temblando, tartamudeando, pidió a su padre
- ¡Ayúdame a mirar!

Eduardo Galeano. El libro de los abrazos

Sen arancéis

Levo escrito o teu nome no dobre fondo da concencia. Tra-los meus olhos levo imaxes tapadas, palavras en sombra, versos de contrabando. E apanho pensamentos que pasan a fronteira das mans polas noites, como o marisco em época de veda. Polo día, fago estraperlo con estas linhas, que chegan ó ordenador en patera.
E busco -no mercado negro- un jeito de pensar en ti
sen te querer

Orografía da memoria (4)

Os olhos. As miradas inscritas.
Fonemas.
‘Fálame sempre’
Um trato.

Orografía da memoria (2)

Die königin der nacht
A luz laranxa do salón. Meus beizos na túa nuca. ‘Vou deixar medrar o pelo’. Satie.
Caeiro nas cordas (as túas).
Pereza na herva. A promesa de Tristán. Todo o tempo do mundo.
Manu.Rico.Edu.Mario.Ana.Adler.Chueca cheia de chackras.

Orografía da memoria (3)

O teu insomnio plagado de sonhos.
A memoria táctil da espuma so a túa pel.
Elliot heptavocálico primeiro e polifonético despóis. Um calafrio.
Celso Fernandez. Os versos topado por Colinas num arcón.
A dificultade de “cagar en un frasquito”

Orografía da memoria (1)

Uns olhos profundos tentando entender(se). O abismo que nos une.
A distancia comprimida dumha mirada.
As mans na papaia, olor a tabaco. Zizi Possi.
A túa desnudez “como un continente sin nombre”

Irene Adler

O dianho conhece tudo.
O namorado nom conhece o amado.

Pegadas

Borréi as túas pegadas. Pero aínda están en todas as cousas.

A mordedura da morena

A mordedura da morena é perigosa. Pero máis perigoso é que nom morda. O venres vin á morena e escapéi san.
Estou ferido.