Blogia
A cova do congro

Sábado

O sábado a carpintería ocupa o día todo. O trabalho manual é a melhor maneira de se congraciar có mundo. E ademáis as portas dos armarios quedan estupendamente.
Pola noite, tudo comeza como umha ligeira dor de cabeza. Pero ás 6 da manhá a cousa empeora e comeza o inferno, a dor insoportável que só se alivia, ligeiramente, ó vomitar. A tele lémbrame que en Japón já é de día, e as motos dan tantas voltas coma a minha cabeza. A minha gorxa contráese inútilmente no banho mentras murmuro “Que nom queda nada, joder! Que nom queda nada”. Pero nom hai caso. Penso na inutilidade da dor, desta tenaza que me agarra entre os occipucios para me tumbar, sem remedio, no chau.
Amanezo já bem tarde, coa cabeza abaneando, numha consciencia que apenas é nube. A gorxa dóeme, e nom som quén de tragar.

- Qué tal?
- Umha resaca tremenda. I encima parece que onte fuméi demasiado.

0 comentarios